فلک! از جور تو دل پر زخون بود از فایز بیتی‌ 159

1 سحرگه چون ز مشرق ماه خاور برون آمد جهان کرده منور

2 در آن ساعت مه فایز ز مغرب ز در آمد چو حوران بسته زیور

1 خروس امشب بداده هرزه‌خوانی مگر وقت سحر امشب ندانی؟

2 اگر بیداد گردد یار فایز به بالت تیر تا شهپر نشانی

1 مرا در پیش راهی پر ز بیم است ازین ره در دلم خوفی عظیم است

2 برو فایز میندیش از مهابت که آنجا حکم یا رب رحیم است

1 به تیرم زد کمان افکند در پشت که یعنی من ندانم کی تو را کشت

2 تو خود اثبات کردی قتل فایز به خونم کرده ای رنگین سرانگشت

1 شدم غافل اسیر چشم مستش به نادانی بدادم دل به دستش

2 به دست طفل فایز شیشه دل چرا دادی که تا دادی شکستش؟