اول ز مکوّنات، عقل از باباافضل کاشانی رباعی 26

1 ای نفس گذشت عمر در حیرانی خود سیر نمی شوی ز بی سامانی

2 نه لذت زندگی خود می یابی نه راحت مردگی تن می‌دانی

1 من مهر تو در میان جان ننهادم تا مهر تو بر سر زبان ننهادم

2 تا دل ز همه جهان کرانه نگرفت با او سخن تو در میان ننهادم

1 هر نفس که او درد ز درمان دانست دشخوار خرد تواند آسان دانست

2 چیزی که وجود آن نیابی در خود بیرون ز خود از چه روی بتوان دانست؟