هم اول کاش از کویت من از مشتاق اصفهانی غزل 231

1 هم اول کاش از کویت من افکار می‌رفتم چو می‌رفتم زا جورت آخر و ناچار می‌رفتم

2 نیم مرغی که ارزم صحبت صیاد را ورنه به پای خود به سوی دام از گلزار می‌رفتم

3 به کویت با کم از کس نیست آن مرغم که صدباره ز گلشن رفته بودم گر ز جور خار می‌رفتم

4 ز غشقم در گمان افتاده‌اند ای کاش از کویت دو روزی بهر خاطرجمعی اغیار می‌رفتم

5 سرآمد عمر من مشتاق در راهش که تا بودم همین می‌آمدم زآن کو و دیگر بار می‌رفتم