1 کی عقل به سر حدّ جمال تو رسد بی جان به سراچهٔ وصال تو رسد

2 گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود ممکن نبود که در جمال تو رسد

1 آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال جانها همه واله اند زبانها همه لال

2 دنیا دل ما نبرد و عقبی نبرد ما را همه مقصود وصال است وصال

1 گر کس دارد زنیک و بد خواه امید شاید که من از تو دارم ای ماه امید

2 گفتی که تو را چرا امید از من نیست خوی تو و بخت من و آنگاه امید؟