1 عیب‌جو دلدادگان را سرزنش‌ها می‌کند وای اگر با او کند دل آنچه با ما می‌کند

2 با غم جان‌سوز می‌سازد دل مسکین من مصلحت بین است و با دشمن مدارا می‌کند

3 عکس او در اشک من نقشی خیال‌انگیز داشت ماه سیمین جلوه‌ها در موج دریا می‌کند

4 از طربناکی به رقص آید سحرگه چون نسیم هرکه چون گل خواب در آغوش صحرا می‌کند

5 خاک پاک آن تهیدستم که چون ابر بهار بر سر عالم فشاند هرچه پیدا می‌کند

6 دیده آزادمردان سوی دنیای دل است سفله باشد آنکه روی دل به دنیا می‌کند

7 عشق و مستی را از این عالم بدان عالم بریم درنماند هرکه امشب فکر فردا می‌کند

8 همچنان طفلی که در وحشت‌سرایی مانده است دل درون سینه‌ام بی‌طاقتی‌ها می‌کند

9 هرکه تاب منت گردون ندارد چون رهی دولت جاوید را از خود تمنا می‌کند