مرد فرزانه کز قضا ترسد از فریومدی قطعه‌ 355

1 مدتی گردون ز غیرت داشت سرگردان مرا زانک در دانش مزید یافت بر اقران مرا

2 منت ایزد را که باز از ظلمت حرمان چو خضر رهنما شد بخت سوی چشمه حیوان مرا

1 میمون بود چو طلعت فرخ لقای تو دیدن علی الصباح رخ دلگشای تو

2 شاهنشه زمین و زمان تاج ملک و دین ای تاج خسروان زمان خاکپای تو

1 مقتدای اهل عالم چون گذشت از مصطفا ابن عم مصطفی را دان علی مرتضا

2 آن علی اسم و مسمی کز علو مرتبت اوج گردون با جنابش ارض باشد با سما