فرّخ دل آن که مُرد حیران و نگفت از عطار نیشابوری مختارنامه 2

1 یکی دیوانه بودی بر سر راه نشسته بر سر خاکستر آنگاه

2 زمانی اشک چون گوهر فشاندی زمای نیز خاکستر فشاندی

1 ای رفته و ما را به هلاک آورده وان سرو بلند در مغاک آورده

2 بر خاک تو ماهتاب میتابد و تو آن روی چو ماه را به خاک آورده

1 یک روایت خوب از من گوش کن جام از ساقی کوثر نوش کن

2 نقل دارم از ثقات با صفا آنکه روزی حضرت خیرالوری

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند