وداع کعبهٔ جان چون توان از عبید زاکانی غزل 54

1 وداع کعبهٔ جان چون توان کرد فراقش بر دل آسان چون توان کرد

2 طبیبم میرود من درد خود را نمیدانم که درمان چون توان کرد

3 مرا عهدیست کاندر پاش میرم خلاف عهد و پیمان چون توان کرد

4 به کفر زلفش ایمان هرکه آورد دگر بارش مسلمان چون توان کرد

5 مرا گویند پنهان دار رازش غم عشقست پنهان چون توان کرد

6 گرفتم راز دل بتوان نهفتن دوای چشم گریان چون توان کرد

7 عبید از عشق اگر دیوانه گردد بدین جرمش به زندان چون توان کرد