فانی‌، کز زادن چنو از ملک‌الشعرا بهار قطعه 514

1 فانی‌، کز زادن چنو سخن آرای مادر ایام شد عقیم و سترون

2 خوشا زبن چامهٔ بدیع که باشد باغی پریاسمین و خیری و سوسن

3 هر ورقی راکزو دو بیت نگاری گردد بیغارهٔ پرند ملوّن

4 دیدم ازبن یک قصیده پاکی طبعش دید توان نور آفتاب ز روزن

5 لیک من و فانی‌ایم بندهٔ ناصر آنکه سروده است این چکامهٔ متقن

6 «‌دیر بماندم در این سرای کهن من‌» «‌تاکهنم کرد صحبت دی و بهمن‌»