افتاده دو عالم ز نظر، دیدهٔ از حزین لاهیجی غزل 151

1 افتاده دو عالم ز نظر، دیدهٔ ما را نادیده مبین چشم جهان دیدهٔ ما را

2 با سینهٔ اخگر چه کند، سوز شراری؟ از داغ چه پروا دل تفسیدهٔ ما را؟

3 چند ای فلک دون، ز در صلح درآیی؟ بگذار به ما، خاطر رنجیدهٔ ما را

4 شیرازه ز بی مهری ایّام بریدند چون برگ خزان، دفتر پاشیدهٔ ما را

5 آزاده حزین از سر کونین گذشتیم از خار چه غم، دامن برچیده ما را؟