1 فغان زان پریچهر عیار یار که با منش دائم به پیکار کار

2 دو زلف سیاهش بماند بدان که دو زاغ دارد بمنقار قار

3 دهانی چو یک نار دانه دو نیم مرا هست در دل از آن نار نار

4 بنزد بزرگان بزرگم ولی بنزدیک آن چشم خونخوار خوار

5 بیاد توام نوش گردد همی بکام اندرون زهر و دشوار وار

6 چنان گشتم از فرقت آن نگار که بر من ز عشقست بلغار غار

7 اگر طمع کردی بجان و دلم بدست و دل و جان تو بردار دار