فغان که موی سفیدم نمود از سلیم تهرانی غزل 891

1 فغان که موی سفیدم نمود آیینه غبار غم به دل من فزود آیینه

2 خوش آن زمان که ترحم رهی به دل ها داشت ز شیشه بود، ز آهن نبود آیینه

3 برای جوهرش ایام گر شکنجه نکرد برای چیست همه تن کبود آیینه

4 حساب کار سکندر گرفتن آسان است چو دفتر نمدین را گشود آیینه

5 چه شد که نیست اثر در دل تو آه مرا به دیده آب نیارد ز دود آیینه

6 سلیم چشم ز آیینه برنمی دارد به حیرتم که چه او را نمود آیینه