عزت شمرا ار یار تو را از آشفتهٔ شیرازی غزل 486

1 عزت شمرا ار یار تو را خوار پسندد گل را نبود قدر چو او خار پسندد

2 مردود بود سبحه اگر دوست نخواهد مقبول بود یار چو زنار پسندد

3 می خور بهمه روزه گرت یار بخواهد در عید بکن تو به چو هشیار پسندد

4 چون چنگ دو تا کن کمری از پی طاعت چون نی بنوای آی چو مزمار پسندد

5 تاریک چو شب روز اگر چهره بپوشد از روز بسی به چو شب تار پسندد

6 بندم دهن از گفتن اگر خواست خموشی صحت نکنم یاد چو بیمار پسندد

7 مالک بودش عشق پی حسن فروشی گر یوسف خود بر سر بازار پسندد

8 مشغول چو خواهد بهمه شغل در آمیز بگذار همه کار چو بیکار پسندد

9 هر صاحب حسنی نبود یوسف مصری مقبل بود آن کاو که خریدار پسندد

10 در حق علی سر حقیقت مکن افشا منصور شو آشفته اگر دار پسندد