ای عقرب زلفت زده برجانم از مهستی گنجوی رباعی 112

1 از مهر خود و کین تو در تابم من در چشم تو گوئی به میان آبم من

2 یا من گنهی کردم و در خشمی تو یا تو دگری داری و در خوابم من

1 جانانه هر آن کس که دی خوش دارد جان .... بی‌دلان مشوش دارد

2 زنهار ز آه من بیندیش که آن دوری‌ست که زیر دامن آتش دارد

1 ترکم چو کمان کشید کردم نگهش دیدم مه و عقربی به زیر کلهش

2 مه بود رخش عقرب زلف سیهش وز عقرب در قوس همی رفت مهش