چشم اگر اینست و ابرو این از کمال خجندی غزل 834

1 چشم اگر اینست و ابرو این و ناز و شیوه این الوداع ای زهد و تقوی الفراق ای عقل و دین

2 میکشی ناوک ز مژگان در کمان ابروان گه بد آنم میکشی ای نا مسلمان اگه بدین

3 گر پری میگویدت من با تو میمانم نرنج بی ادب گر آدمی بودی نگفتی اینچنین

4 دوش اندک برقعی از پیش رو برداشتی داشت ماه آسمان پیشه تو رویی بر زمین

5 کمترین اقبال من بنگر که خود را بردرت از سره اخلاص میدانم غلام کمترین

6 گر ملولی از حریم دل که تاریک است و ننگ دیده ماوانیست روشن بعد ازین آنجا نشین

7 بعد ازینه کم جوی آزار دل ریش کمال هر چه در دل داشتم گفتم تو دانی بعد ازین