1 مژه تیزست و غمزه نیز و تو نیز ریختی خون عاشقان به ستیز

2 اگر کشی بی بهانه نتوان کشت صد بهانه بعشره انگیز

3 از من آن پای بوسه مگریزان همچو عمر گریز پا مگریز

4 گو پرهیز چشمت از خونم نیست بیمار را به از پرهیز

5 کرد خون همه به گردن زلف گفت کج دار طره را و مریز

6 پارسا دست خشک رفت آنجا چون زنیع داشت دستاویز

7 زاهدا تو بهشت جو که کمال ولیانکوه خواهد و تبریز