جز آنکه کرد ز عشقت خراب از مشتاق اصفهانی غزل 200

1 جز آنکه کرد ز عشقت خراب خانه خویش کدام مرغ ز هم ریخت آشیانه خویش

2 سزد چو لیلی و مجنون من و تو گر نازیم ز حسن و عشق بعهد خود و زمانه خویش

3 به بحر عشق منم آن صدف که نیست مرا بجز کف تهی از گوهر یگانه خویش

4 بمزرعی که نروید ز بیم برق گیاه کنم برای چه در زیر خاک دانه خویش

5 تو بحر فیضی و مشتاق تشنه لب آبی بر آتشش بزن از لطف بیکرانه خویش