1 جز عشق نیکوان که بود اصل هر اصول باشد مذاهب دگر اندیشه فضول

2 نبود عجب بصید دلم گر بود حریص طفل است و برگرفتن صعوه بود عجول

3 بر اوج کوی او نرسد طایر قیاس در دشت عشق لنگ بود توسن عقول

4 بار امانت غم عشقت بدوش کرد بیچاره آدمی که ظلوم آمد و جهول

5 قاصد میان عاشق و معشوق شرط نیست جز آه در میان نبود دیگری رسول

6 پندش کجا بحلقه مستان اثر کند واعظ که خود عدول نماید زما یقول

7 گو زاهدش براند از کعبه و صفا آنرا که طوف میکده عشق شد قبول

8 قربانیان کوی تو از بس بود فزون ترسم دلت زریختن خون شود ملول

9 از منع پاسبان نکند وهم و از عسس هر کس که راه یافته در پرده اصول

10 خورشید آسمان که بود شمع خاوری خواهد زشمع روی تو پروانه دخول

11 شوقم بجای ماند و تحمل زدست رفت عقلم زوال یافت و العشق لا یزول

12 آشفته کوهها بدل از عشق اوست بار زلفش ببین که بار دلم را شده حمول

13 خورشید مرتضی و جهان جمله ذره اند فرع است کاینات و علی اصل هر اصول