مگر چو دردکشان جام بی از ابن حسام خوسفی غزل 52

1 مگر چو دردکشان جام بی ریا بخشند زکاس لَم یَزلی جرعه ای به ما بخشند

2 قتیل عشق شو ای جان که مر ترا روزی زنوش داروی نوشین لبان شفا بخشند

3 دوای درد، طبیبان عشق می دانند ترا که درد نباشد کجا دوا بخشند

4 کسی که سعی نماید به کعبه ی مقصود عجب نباشد اگر مر ورا صفا بخشند

5 ایا دلا که اگر آزری طمع دارد که جرم او به جوانان پارسا بخشند

6 امیدوار چنانم که جرم ابن حسام به گرد کوکبه ی شاه لافتی بخشند

7 خطای این سر شوریده ی پریشان حال به جعد گیسوی مشکین مصطفی بخشند