1 هرکجا در دو جهان عاشق روشن راییست در سودای دلش از غم او سوداییست

2 عقل گوید که: برو،شیوه عشاق مورز این سخن گرنه چنین است، ولی هم راییست

3 هرکه او نفس بد اندیشه خود را فرسود در ره عشق ملک سای فلک فرساییست

4 و آنکه او چهره خورشید عیان باز بیافت پیش ارباب نظر جاهل نابیناییست

5 چون سر انداخته شد شمع شود روشن تر عاشق صادق روشندل پابرجاییست

6 زاهدی را که نظر نیست عجب قوقوییست واعظی را که خبر نیست عجب قاقاییست

7 حاصل از هر دو جهان عشق خدا آمد و بس بحر عشقست که هر قطره ازو دریاییست

8 بشنو، ای طالب حق: شیوه تقلید مرو این سخن را بتو گفتیم وسخن را جاییست

9 قاسمی را نظر لطف بارزانی دار بر سر کوی تو آشفته دل، شیداییست