هر چیز که از کون و مکان از قدسی مشهدی رباعی 218

1 بازآی که سینه‌ام کباب است بی روی تو حال دل خراب است

2 دلگرمی من ز دیدن توست این آینه رو بر آفتاب است

1 کعبه عشق است کانجا هیچ محمل ره نیافت کس به جز عاشق در آن وادی و منزل ره نیافت

2 آفتاب آمد که بیند عارضش بی‌اختیار از هجوم غمزه، از روزن به محفل ره نیافت

1 تا ز رویش گلستان کردم نگاه خویش را خود زدم آتش به دست خود گیاه خویش را

2 شکوه‌ای در دل گذشت از هجر او تیغم سزاست هیچ‌کس چون خود نمی‌داند گناه خویش را