1 حرف هر کس ز فکر خام خود است جنبش هر که از مقام خود است

2 آسمان با وجود این همه شأن متفکر به صبح و شام خود است

3 دیده ام شیخ و پیر و ترسا را هر که در فکر کام و جام خود است

4 واعظی را که زیر پا کرسی است عاشق صنعت کلام خود است

5 آن که بر منبرش تو می بینی پی سیر جهان به بام خود است

6 غافلانش نماز می خوانند آن که در قعده و قیام خود است

7 راستی کم ز مد کاف مباش دایما ً بر سر کلام خود است

8 خواجهٔ خویش دان سعیدا را نه چو خربندگان غلام خود است