هرکس به خاک میکده مست و از حزین لاهیجی غزل 514

1 هرکس به خاک میکده مست و خراب مُرد آسوده از ثواب و خلاص از عذاب مرد

2 چشمی به دور دهر سیه کاسه سیر نیست اسکندرش به حسرت یک جرعه آب مُرد

3 اوضاع زشت عالم دون دیدنی نبود آسوده آنکه در شب مستی به خواب مُرد

4 از جور بی حساب تو جاوبد زنده ایم زاهد ز بیم پرسش روز حساب مُرد

5 خون بی بهاست عاشق حاضر جواب را جان خواست از حزین لب او، در جواب مُرد