1 هر کسی موسم گل گوشه باغی دارد ساکن کوی تو از روضه فراغی دارد

2 من در این کوی خوشم، گر چه به جنت رضوان مجلس خرم و آراسته باغی دارد

3 لاله بین چاک زده پیرهن خون آلود مگر او نیز ز سودای تو داغی دارد

4 دل من در شب گیسوی تو ره گم کرده است مگرش روی تو در پیش چراغی دارد

5 فکر سودای سر زلف تو دارد شاهی ظاهر آنست که آشفته دماغی دارد