هر بوی که از مشک و قرنقل از سید حسن غزنوی رباعی 179

1 هوای وصل جانانم گرفتست غم دلبر دل و جانم گرفتست

2 دل و دلبر نمی بینم چه دانی که چون سودای ایشانم گرفتست

1 می بنازد باز گوئی خطه هندوستان شکر حق گوید همی بسیار و هستش جای آن

2 هم حریمش روشنائی می دهد بر آفتاب هم زمینش سرفرازی می کند بر آسمان

1 آرامش و رامش همگان را بدر ماست بخشایش و بخشش ره جد و پدر ماست

2 گر در سهریم از جهت خلق سزد آن کین خفتن فتنه ز فراوان سهر ماست