هر گه که تو نعل اسب دیگران از مهستی گنجوی رباعی 172

1 آن روز که مرکب فلک زین کردند آرایش مشتری و پروین کردند

2 این بود نصیب ما زدیوان قضا ما را چه گنه قسمت ما این کردند

1 تا ظن نبری کز پی جان می‌گریم زین سان که پیداو نهان می‌گریم

2 از آب لطیف‌تر نمودی خود را در چشم مت آمدی از آن می‌گریم

1 نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد کَلیم ما مرد می‌ایم در خرابات مقیم

2 قاضی نخورد می که از آن دارد بیم دُردی خرابات به از مال یتیم