هر گه که گذر کنم بر آب صافی از همام تبریزی رباعی 92

1 یاری که رخش قبله صاحب‌نظران است چشم و دل مردم به جمالش نگران است

2 خواهم که ببوسم قدمش نیست مجالم هر جا که نهم دیده سر تاجوران است

1 اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید به حسن خویش جهان سر به سر بیاراید

2 جمال خود به نقاب از نظر همی‌پوشد به سمع او برسانید، کاین نمی‌باید

1 روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد شاخ گل را شرم بادا گر گلی بار آورد

2 گر صبا از زلف او بویی به سوی چین برد مشک را در نافۀ آهو به ز نهار آورد