هر تار زلف سرکشت کفر دگر از اسیری لاهیجی غزل 434

1 هر تار زلف سرکشت کفر دگر کرده عیان در زیر کفر زلف تو ایمان رخسارت نهان

2 ایمان ز وجهی کفردان و ز روی کفر ایمان شمر کو محرمی تا بشنود از باب معنی این بیان

3 ایمان و کفر زلف و رو پیوسته با یکدیگرند زین طرفه تر نشنید کس ایمان و کفر توأمان

4 در ظلمت زلفت دلم تنگ امدست ای کاشکی نور رخت پیدا شدی ظلمت نماندی درمیان

5 رسم بت و زنار را آورد زلفت در میان کافر اگر فرصت دهی، نگذارد از ایمان نشان

6 کثرت خیال است و گمان، وحدت یقین جاودان این بس عجب کان یارما دارد یقین را در گمان

7 در قید دام فتنه ام از زلف خم اندر خمت جان اسیری زین بلا هرگز مبادا در امان