هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود از قدسی مشهدی رباعی 337

1 دلبستگی نماند به وارستگی مرا وارستگی مباد ز دلبستگی مرا

2 آسودگی به شربت مرگم علاج کرد دشمن طبیب گشت درین خستگی مرا

1 گیرم فلکت قرین آمال شود چون بحر که از حباب پامال شود

2 هرگاه پدر به طفل کشتی گیرد خود می‌افتد که طفل خوشحال شود

1 خانه‌ام نیمی خراب از گریه نیمی پرگل است همنشینم جغد از یک سو، ز یک سو بلبل است

2 نکته‌ای تا کرده از سیرابی زلفش رقم از رطوبت خامه‌ام گویی که شاخ سنبل است