1 حرف هر کس ز فکر خام خود است جنبش هر که از مقام خود است

2 آسمان با وجود این همه شأن متفکر به صبح و شام خود است

1 رفتار محال است ز کوی تو کسی را نبود گذر از یک سر موی تو کسی را

2 از عکس تو عکسی است در آیینهٔ اوهام ور نه خبری نیست ز روی تو کسی را

1 نیت قرآن بستم طوف کوی جانان را هدیه می بردم دل را نذر کرده ام جان را

2 در شب غریبی ها حلقه های زلف او طرفه منزل امنی است خاطر پریشان را