هر پیر که دل به از اوحدالدین کرمانی رباعی 128

1 انصاف زاختلاف ایام فرق پیدا کردی به گفت حق را الحق

2 آنجا که کمال کبریای قدم است توحید من و تو کفر باشد مطلق

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 خواهی که ببینی دل کارآگه را و از خود به خدا عیان ببینی ره را

2 بر تخت درون نشان به شمشیر زبان شاهنشه لا اله الّا الله را