هرشب فزاید تاب از رهی معیری غزل - جلد چرم 17

1 تا قیامت می‌دهد گرمی به دنیا آتشم آفتاب روشنم نسبت مکن با آتشم

2 شعله خیزد از دل بحر خروشان جای موج گر بگیرد یک نفس در هفت دریا آتشم

1 آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم بی‌تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

2 سردمهری بین که کس بر آتشم آبی نزد گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم

1 ساختم با آتش دل لاله‌زاری شد مرا سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا

2 سینه را چون گل زدم چاک اول از بی‌طاقتی آخر از زندان تن راه فراری شد مرا