هر شب ز غمت تازه عذابی از مهستی گنجوی رباعی 132

1 تا سنبل تو غالیه‌سائی نکند باد سحری نافه‌گشایی نکند

2 گر زاهد صد ساله ببیند دستت بر گردن من که پارسایی نکند

1 ای یاد تو تسبیح زبان و لب من اندیشهٔ تو مونس روز و شب من

2 ای دوست مکن ستم که کاری بکند دودِ دل و آهِ سحر و یا ربِ من

1 ای روی تو از تازه گل بربر به وز چین و خطا و خلج و بربر به

2 صد بندهٔ بربری تو را بنده شد بربر بر بنده نه که بربر بر به