1 هر شبی کز ماه مهرافروز خود یاد آورم از فغان و ناله شهری را به فریاد آورم

2 شیوه شیرین اگر این ست کان بدخوی راست در جهان من نیز روزی رسم فرهاد آورم

3 من چو نتوانم کز اول مرغ دل دارم نگاه کی توانم کین زمان از دام صیاد آورم

4 بنده آن قامتم چون آب ازان گر در چمن سر دهندم ره به پای سرو آزاد آورم

5 خانه ام بی او غم آباد است وای من چو شب از در او رو به کنج این غم آباد آورم

6 خواهم از حسنت بگویم آشکارا نکته ای مایه عشرت سوی دلهای ناشاد آورم

7 باز گوید غیرت عشقم که جامی لب ببند ورنه بر جانت ز غم صد تیغ بی داد آورم