ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده از عراقی غزل 237

1 ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده در هر دهن خوشی لب تو مثل شده

2 آوازهٔ وصال تو کوس ابد زده مشاطهٔ جمال تو لطف ازل شده

3 از نیم ذره پرتو خورشید روی تو ارواح حال گشته و اجسام حل شده

4 جان‌ها ز راه حلق بر افکنده خویشتن در حلقه‌های زلف تو صاحب محل شده

5 ترک رخت، که هندوک اوست آفتاب آورده خط به خون من و در عمل شده

6 ای از کمال روی تو نقصان گرفته کفر وز کافری زلف تو در دین خلل شده

7 بر تو چو من بدل نگزینم، روا مدار آبی که من خورم ز تو با خون بدل شده