هر نالهٔ دل من آواز دلگشایی از جویای تبریزی غزل 168

1 هر نالهٔ دل من آواز دلگشایی است هر آه شعله سوزم مکتوب آشنایی است

2 هر داغ سینهٔ من مجنون خانه سوزی است هر قطرهٔ سرشکم طفل برهنه پایی است

3 هر سبزه ای در این باغ آشفته ای است بی خود هر خار این گلستان کلک سخن سرایی است

4 هر سنبل پریشان رند سیاه مستی است هر گل به رنگ خورشید جام جهان نمایی است

5 از زور طبع بگرفت ملک سخنوری را جویا به کشور هند طوطی خوش نوایی است