هر کو ز در عمر درآید از ابوسعید ابوالخیر رباعی 286

1 تا زلف تو شاه گشت و رخسار تو تخت افکند دلم برابر تخت تو رخت

2 روزی بینی مرا شده کشتهٔ بخت حلقم شده در حلقهٔ سیمین تو سخت

1 مهمان تو خواهم آمدن جانانا متواریک و ز حاسدان پنهانا

2 خالی کن این خانه، پس مهمان آ با ما کس را به خانه در منشانا

1 در دیده به جای خواب آب است مرا زیرا که به دیدنت شتاب است مرا

2 گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی ای بیخبران چه جای خواب است مرا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما