1 هر کرا خواندی از نکویانش لاجرم نیست عهد و پیمانش

2 هر که سرو و گلش در ایوانست نرود دل بسوی بستانش

3 چشم هر کاو بر آن دو ابرو دوخت گو بکن سینه وقف پیکانش

4 مور بگرفت خاتم لعلش آن که بد حشمت سلیمانش

5 معجز عیسویش در لب نوش دست موسی است در گریبانش

6 حلقه زد زلف تا که بر رویت عقل پنداشت چشم حیرانش

7 من و ساقی حوروش در باغ زاهد و خلد و حور و غلمانش

8 کی مرا ره دهد بچاه ذقن آنکه یوسف بود بزندانش

9 در دل آشفته را بسی گره است از خم طره پریشانش