هر کرا دل متمایل به از جهان ملک خاتون غزل 554

1 هر کرا دل متمایل به جمالی باشد در دو چشمش ز رخ یار خیالی باشد

2 دل بیچاره ام از دست خیالت خون شد خرّم آن دم که مرا با تو وصالی باشد

3 نکنی یاد من خسته مبادا صنما بر دلت از من بیچاره ملالی باشد

4 چون قد و قامت تو سرو نروید به چمن چون لب لعل تو گر آب زلالی باشد

5 گل چو رنگ رخ تو نیست به بستان جهان یا به بالای بلند تو نهالی باشد

6 گفتم ای دل مرو اندر پی دلبر زنهار که فراق رخ آن دوست وبالی باشد

7 ای دل خسته فراقش به کمالست مگر شب هجران تو را نیز زوالی باشد