1 هر کرا بار میدهد یارش دامن وصل گونگه دارش

2 تلخ شد کام کوهکن شیرین زنده کن زآن لب شکربارش

3 سرو پابست او شود چو تزرو در چمن بنگرد چو رفتارش

4 دل چو مستسقی و لب تو فرات تشنه ام بوسم از دو صد بارش

5 میبرد نام غیر را بنگر لب شیرین تلخ گفتارش

6 بود یک گونه اش کم از دگری خال مشکین فزود مقدارش

7 یوسف آمد بمصر چهره مپوش بشکنی تا که نرخ بازارش

8 قدر مقدار یار زآن بیش است که بود جا بکوی اغیارش

9 دل آشفته وقف طره تست گر کنی شاد یا که آزارش

10 لیک گاهی دلش بدست آور که بود با علی سر و کارش

11 آن شه عرش آشیان که بود عرش سایه نشین دیوارش