هر دل که بجان طریق دمساز نیافت از عطار نیشابوری مختارنامه 2

1 ز خود بگذر که مائی عین مائی که از دیدار خود ما مینمائی

2 زخود بگذر جهان جان نظر کن از این گفتار کل خود را خبر کن

1 مگر بهلول چوبی داشت در دست که بر هر گور می‌زد تا که بشکست

2 بدو گفتند ای مرد پر آشوب چرا این گورها را می‌زنی چوب

1 بر درد تو دل از آن نهادم کان درد برای جان نهادم

2 از مال جهانم نیم جان بود با درد تو در میان نهادم

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند