هر دلی آیینه دار صورت از جویای تبریزی غزل 226

1 هر دلی آیینه دار صورت اندیشه ای است این پری هر دم برنگ تازه ای در شیشه ای است

2 هر دم از عمر سبکسیر تو قدری کم شود آمد و رفت نفس در کندن جان تیشه ای است

3 بسکه از آهم مکدر شد هوای گلستان هر رگ گل گوییا در خاک پنهان ریشه ای است

4 اینقدرها در پی آزار خاطرها مکوش جان من دل در فضای سینه شیر بیشه ای است

5 ای که می پرسی ز احوال دل جویا مپرس دردمند عاشقی بیچاره ای غم پیشه ای است