1 هر دلی در دو جهان چشم و چراغی دارد دل ما در دو جهان بی تو فراغی دارد

2 هیچ جانیست که بوی تو بدانجا نرسد بشنود نکهت آن هر که دماغی دارد

3 این همه قصه «احییت لکی اعراف » چیست؟ دوست از خلوت جان میل به باغی دارد

4 باده ای دارد در خم صفا آن دلبر هرکه را دید از آن باده ایاغی دارد

5 ما شناسیم که: آن حال خیالست و محال صوفی از صومعه گر بانگ کلاغی دارد

6 سخن حق به همه کس نتوان گفت،اما عارف آنست که او حسن بلاغی دارد

7 برساند دل و جان رابه مقامات وصال هرکه از عشق درین راه چراغی دارد

8 به خدا زود به مقصود رساند جان را دل، که از شیوه شوق تو الاغی دارد

9 عاقبت از نظر لطف به مرهم برسد دل قاسم،که ز سودای تو داغی دارد