1 هر آتشین گلی، که بر اطراف خاک ماست از آتش دل و جگر چاک چاک ماست

2 دامن کشان ز خاک شهیدان گذشته ای گردی، که دامن تو گرفتست، خاک ماست

3 ساقی، برو، که باده گل رنگ بی لبش گر آب زندگیست که زهر هلاک ماست

4 پاکست همچو دامن گل چشم ما ولی دامان یار پاک تر از چشم پاک ماست

5 دهقان سالخورده، که پاینده باد، گفت: آنست آب خضر، که در جوی تاک ماست

6 درمان دل مجوی، هلالی، که درد عشق خاص از برای جان و دل دردناک ماست