هر کاو درمی به خون از اوحدالدین کرمانی رباعی 87

1 چون من به تو دادم دل و دین بس باشد نفرین توم از آفرین بس باشد

2 من می گویم جمله تویی من هیچم تسبیح بزرگ من همین بس باشد

1 با دل گفتم چیست بگو تدبیرم کز آرزوی وصال تو می میرم

2 دل گفت که لاف می زنی با من نیز! دستار چه از روی طبق برگیرم؟

1 خود را تو قباپوش کن و ذاکر باش وین جام بقانوش کن و ذاکر باش

2 گر می خواهی طریق اسرار خدا در سینهٔ خود گوش کن و ذاکر باش