هر روز به نویی ای بت از انوری ابیوردی رباعی 437

1 دلا در عاشقی جانی زیان‌گیر وگرنه جای بازی نیست جان‌گیر

2 جهان عاشقی پایان ندارد اگر جانت همی باید جهان‌گیر

1 خه از کجات پرسم چونست روزگارت ما را دو دیده باری خون شد در انتظارت

2 در آرزوی رویت دور از سعادت تو پیچان و سوگوارم چون زلف تابدارت

1 امید وصل تو کاری درازست امید الحق نشیبی بی‌فرازست

2 طمع را بر تو دندان گرچه کندست تمنا را زبان باری درازست