هر کان رخ و آن زلف و لب از قطران تبریزی رباعی 34

1 ملکا تنت ز جان آمده جانت از خرد است اورمزدی تو و فرخنده سپندارمذست

2 شادمان بنشین و ز دست دلفروز بتان باده بستان که جهان با دل خصمانت بداست

1 شده است بلبل داود و شاخ گل محراب فکنده فاخته بر رود و ساخته مضراب؟

2 یکی سرود سراینده از ستاک سمن یکی زبور روایت کننده از محراب

1 مه نیسان برون آورد بر صحرا یکی لشگر که با فیروزه گون در عند با بیجاده گون مغفر

2 شبیخون برده بر خر خیز و نازش برده بر ششتر شده پر مشک و پر دیبا از ایشان دشت و کوه و در