هر غنچه به گلشن دل مأیوس از جویای تبریزی غزل 258

1 هر غنچه به گلشن دل مأیوس بهار است هر برگ که بینی کف افسوس بهار است

2 باد سحری بسکه بر او برگ گل افشاند هر سرو به بستان دم طاووس بهار است

3 بگشا رخ و بر باده مده عرض چمن را پرده به رخت پردهٔ ناموس بهار است

4 رنگین شده از بسکه ز عکس گل و سوسن هر موج هوا شهپر طاووس بهار است

5 هر غنچه که گل گشته سراپا لب خواهش جویا مگر آمادهٔ پابوس بهار است