هر ذره به مهرت دل گرمی از قدسی مشهدی رباعی 215

1 آنکه دایم می‌خراشد سینه ما ناخن است خارخار سینه ما را مداوا ناخن است

2 زاهد و ترسا ز من هر یک به نوعی راضی‌اند می‌گشایم عقده از هر رشته‌ای تا ناخن است

1 ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما به دوستی که تو هم دل بشو ز کینه ما

2 ز خیره‌چشمی خود سوختم که یار امروز هنوز در عراق است از نگاه دینه ما

1 از زبان من غرض گو گرنه حرفی تازه بست بار اوراق تغافل را چرا شیرازه بست؟

2 ای که گویی نیست با معشوق کاری عشق را محمل لیلی که غیر از عشق بر جمازه بست؟