هر جوی که از چهره به ناخن از مهستی گنجوی رباعی 121

1 جان در ره عاشقی خطر باید کرد آسوده دلی زیر و زبر باید کرد

2 وانگه ز وصال باز نادیده اثر با درد دل از جهان گذر باید کرد

1 گر من به مثل هزار جان داشتمی در پیش تو جمله بر میان داشتمی

2 گفتی دل هجر هیچ داری گفتم گر داشتمی دل دل آن داشتمی

1 چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد شور از می و می‌پرست برمی‌خیزد

2 زلفت چو به رقص در میان می‌آید صد فتنه به یک نشست بر‌می‌خیزد