هر جوی که از چهره به ناخن از مهستی گنجوی رباعی 121

1 آن کودک نعل‌بند داس اندر دست چون نعل بر اسب بست از پای نشست

2 زین نادره‌تر که دید در عالم بست بدری بسم اسب هلالی بربست

1 چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد شور از می و می‌پرست برمی‌خیزد

2 زلفت چو به رقص در میان می‌آید صد فتنه به یک نشست بر‌می‌خیزد

1 ای فاختهٔ مهر چون به تو درنگرم زیبائی طاوس به بازی شمرم

2 با خندهٔ کبک چون در آئی ز درم دل همچو کبوتری بپرّد ز برم